Περί Ανθέων… ο Λόγος Τα λουλούδια της Γεωργίας Μπλιάτσου σε πολιορκούν, σε κυριεύουν. Υπερμεγέθη, ρεαλιστικά, έχουν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημιουργίες της. Τους προσδίδει διάσταση και υπόσταση κοσμική για να συμβολίζει και να εκφράζει τη μεγάλη λύπη και τη μεγάλη χαρά. Λουλούδια που προσφέρονται στη γέννηση, στο θάνατο, στον έρωτα μας. Γι’ αυτό και αποδίδονται στο έργο άλλοτε φρέσκα και ποικιλόχρωμα κι άλλοτε γκρίζα και μαβιά
2006 «Λεξιλόγιο Μοναξιάς», Αίθουσα Τέχνης «7», Αθήνα Η σάρκα εθλίβη, άλλοι! και διάβασα όλα τα βιβλία. Να φύγω! εκεί να φύγω! νιώθω με πόση γοητεία Μεθούν τα πουλιά ανάμεσα σε αφρούς και σε ουρανό! Τίποτα, ούτε αρχαίοι κήποι σε ματιών κατοπτρισμό, Δεν σταματά την καρδιά αυτή που η θάλασσα διαβρέχει, Νύκτες! ούτε το έρημο φως της λάμπας μου που αντέχει Πάνω στο χαρτί τ’ άδειο, λευκότητα αμυντική Κι ούτε η νεαρή γυναίκα
2006 «SKIES», Γκαλερί «Βουκαριανή» Κέα Που κρύβονται όλα τα μέρη του εαυτού μας που θεωρούμε αρνητικά; Που κρύβεται το βαρύ πυροβολικό των συναισθημάτων όπως η θλίψη, η οργή, ο θυμός; Φιλοξενούνται στη «σκιά» στην ασυνείδητη πλευρά του ψυχισμού μας. Αλλά στη σκιά μπορεί να κρύβονται και φωτεινά μας χαρακτηριστικά όπως η προσωπική δύναμη, η ανεξαρτησία και η συναισθηματική ευαισθησία. Στοιχεία που ταξινομήθηκαν ως αρνητικά γιατί δεν εξυπηρετούσαν παγιωμένα