Το ρόδο δεν ρωτά γιατί. Ανθίζει γιατί ανθίζει. Για ομορφιά δε νοιάζεται αν το θωρούν ή όχι, να μάθει δε ρωτά. Angelus Silecius Τα λουλούδια ενός δύσκολου χειμώνα Ανήσυχο, αυθόρμητο, με άφθονη ποιητική φαντασία, υποταγμένο όμως στη σκέψη, το ύφος της Γεωργίας Μπλιάτσου δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Αυτό την τιμά. Προφανώς δεν έχει επιλέξει μονοπάτια εύκολης εμπορικότητας που προϋποθέτουν μια μονόδρομη υφολογία, αλλά αναζητά μέσα από τη «βασιλική οδό»
Στη νέα ενότητα έργων η Γεωργία Μπλιάτσου κάνει μια δυναμική επίδειξη ζωγραφικής δεξιοτεχνίας και δοκιμάζει τις δυνατότητες της στην κατασκευαστική αναπαραγωγή. Όσοι γνωρίζουν τα ζωγραφικά έργα στο ατελιέ της δύσκολα μπορούν να ξεχάσουν τα κόκκινα, τα πορτοκαλί και τα κίτρινα που ξεχύνονται στην επιφάνεια του μουσαμά συν8έιονιας νεκρές φύσεις και εικόνες της Άπω Ανατολής και του εσωτερικού χώρου στις οποίες ξεδιπλώνεται μια άνευ
Μια σώρευση από ζωγραφισμένα γυναικεία «ακατοίκητα» παπούτσια εκτίθενται μπροστά μας. Το κορμί, το παράστημα, Αυτή, με τα οποία δήλωνε έτσι προς τη γη επαφή της, απουσιάζει. Είναι όμως μια πρόκληση για το ποια μπορεί να είναι η Κυρία που έχει κάνει αυτές τις συγκεκριμένες χρωματικές και σχηματικές επιλογές. Πόσο μπορούμε να τη φαντασθούμε; Πόσο από τις φόρμες και τις αποχρώσεις μπορούμε να ανιχνεύσουμε
Η Γεωργία Μπλιάτσου εμπνευσμένη από την ελληνική φύση αποδίδει λουλούδια και πτηνά χαρακτηριστικά της τοπικής γης. Με ρεαλιστικό ύφος και διάθεση ανάτασης προσδιορίζει αναγνωρίσιμες δημιουργίες που εμπλέκονται σε μια σύνθεση τροπική και εξωτική από την ένταση της χρωματικής εναρμόνισης και τη σχεδιαστική δύναμη. Εστιάζοντας σε πλακάτες φόρμες και αποδίδοντας σε προοπτική παράταξης, συνδυάζει την επιμονή στη θεματολογική προτίμηση με την αναζήτηση της ευρηματικής
Χωρίς κραυγαλέους συμβολισμούς και ρηχές φιλολογίες, η ζωγράφος Γεωργία Μπλιάτσου αποτυπώνει τον προβληματισμό της για το σύγχρονο τρόπο ζωής που εγκλωβίζει τον άνθρωπο. Πρόκειται για έργα ζωγραφικής δουλεμένα εκ του φυσικού, στα οποία απεικονίζονται τρικυμισμένες θάλασσες και έρημες ακρογιαλιές. Παρά τις θεματογραφικές αλλαγές που παρατηρούνται σε αυτήν τη δουλειά, υπάρχουν κοινά στοιχεία με τα παλιότερα έργα. Όπως στις ενότητες με τα φρούτα ή τα
ΕΙΚΟΝΑ, ΤΟΠΙΟ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Ένα δένδρο κοινό όπως η κερασιά, δεν έχει απλώς φυτική υπόσταση αλλά αποτελεί συμπύκνωμα της ιστορίας των διεθνών συναλλαγών μεταξύ απόμακρων αυτοκρατοριών (εν προκειμένω, της Πορτογαλικής Αυτοκρατορίας και της Κίνας). Μαρξ στην «Γερμανική Ιδεολογία» Περιβάλλον είναι τα αιωνόβια δάση, τα υγρά λιβάδια, τα ορεινά βοσκοτόπια, οι απέραντοι κάμποι, τα μικρά αγροκτήματα, οι κατηφορικές ρεματιές, τα νερά που τρέχουν, οι εκβολές των ποταμών, τα
Τα λουλούδια της Μπλιάτσου σε πολιορκούν, σε κυριεύουν. Υπερμεγέθη, ρεαλιστικά, έχουν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημιουργίες της. Τους προσδίδει διάσταση και υπόσταση κοσμική για να συμβολίζει και να εκφράζει τη μεγάλη λύπη και τη μεγάλη χαρά. Λουλούδια που προσφέρονται στη γέννηση, στο θάνατο, στον έρωτά μας. Γι’ αυτό και αποδίδονται στο έργο της άλλοτε φρέσκα και ποικιλόχρωμα κι άλλοτε γκρίζα και μαβιά της λύπης, της
Στα όρια της συνεκδοχής: Η γλώσσα των λουλουδιών Η Γεωργία Μπλιάτσου ζωγραφίζει λουλούδια. Με την αποφασιστικότητα ενός προσωπογράφου απεικονίζει τη φυσιογνωμία και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των άγριων λουλουδιών. Ποώδη φυτά, άνθη, φυλλώματα και θάμνοι ξεδιπλώνουν την πολύχρωμη μαγεία τους μέσα στα όρια του δισδιάστατου καμβά. Με επιμέλεια κι επιμονή η ζωγράφος αναπαριστά κόκκινα και λευκά πέταλα από άνθη σε σχήμα κώνου, μικρά ροζ και κίτρινα