Ζαχαροπλάστης

Το πανόραμα

47 χρόνια ασχολούμαι με τη ζαχαροπλαστική. Μικρό δούλεψα στου «Παπαχρήστου» στην Αθήνα και μετά επέστρεψα στο Βουρκάρι και δούλεψα στο ζαχαροπλαστείο που είχε κάποιο Μαρουλάκι.
Το ’73 αφού επέστρεψα από φαντάρος, ξεκίνησα να δουλεύω στο «Πανόραμα» όπου και έμεινα μέχρι τώρα. Αυτό εδώ το κτήριο είναι 300 χρόνια ζαχαροπλαστείο.

Το γαλακτομπούρεκο είναι το αγαπημένο μου γλυκό. Είναι το πιο αγνό. Το κάνω με ντόπια αυγά, με γάλα δικό μου. Έχω δικά μου αμύγδαλα και δικό μου μέλι.

Το παστέλι δε γίνεται στο σπίτι. Είναι μεγάλη διαδικασία. Είναι βρώμικο, θέλει πολλά εργαλεία και το κυριότερο, θέλει ένα χοντρό μάρμαρο να το παγώσει. Το σουσάμι τώρα πια είναι κινέζικο. Παλιά ο πατέρας μου είχε δικό του σουσάμι. Μετά έπαιρνα από τον Έβρο. Ήταν πολύ βρώμικο. Ήθελε πλύσιμο, καθάρισμα. Τώρα είμαστε στο κινέζικο.

Όλα τα γλυκά εγώ τα κάνω. Όμως η δουλειά έκοψε πολύ. Κουράστηκα, υποφέρω και από τα πόδια μου. Ήρθε ο καιρός πια να το κλείσω. Δυστυχώς νομίζω πως δε θα υπάρχει συνέχεια. Παρ’ όλο που πέρασαν πολλά παιδιά κανένα δε θέλει να μείνει στη δουλειά. Είναι κουραστική και σε θέλει συνέχεια εδώ. Να σκεφτείς έχω να πάω διακοπές 20 χρόνια. Στη θάλασσα έχω να μπω 8 χρόνια.

Στους γάμους παλιά, όταν έπαιρναν το ζευγάρι από την εκκλησία και το πήγαιναν στο σπίτι, ερχόταν από το ζαχαροπλαστείο και έπαιρναν τα φοντάν, για να γλυκάνουν το ζευγάρι. Το φοντάν είναι μπισκότο, με κρέμα γάλακτος, το σοροπιάζουμε και το βουτάμε στο γλάσο, στο οποίο έχουμε βάλει διάφορα χρώματα. Συνήθως είναι λευκό ή ροζ.

Κάνω γλυκά κουταλιού, πάστες, παστέλι. Το θέμα είναι να έχεις κίνηση, να τα φτιάχνεις και να φεύγουν. Άμα μένουν, άστα να πάει.