Η Γεωργία Μπλιάτσου εμπνευσμένη από την ελληνική φύση αποδίδει λουλούδια και πτηνά χαρακτηριστικά της τοπικής γης. Με ρεαλιστικό ύφος και διάθεση ανάτασης προσδιορίζει αναγνωρίσιμες δημιουργίες που εμπλέκονται σε μια σύνθεση τροπική και εξωτική από την ένταση της χρωματικής εναρμόνισης και τη σχεδιαστική δύναμη. Εστιάζοντας σε πλακάτες φόρμες και αποδίδοντας σε προοπτική παράταξης, συνδυάζει την επιμονή στη θεματολογική προτίμηση με την αναζήτηση της ευρηματικής
Χωρίς κραυγαλέους συμβολισμούς και ρηχές φιλολογίες, η ζωγράφος Γεωργία Μπλιάτσου αποτυπώνει τον προβληματισμό της για το σύγχρονο τρόπο ζωής που εγκλωβίζει τον άνθρωπο. Πρόκειται για έργα ζωγραφικής δουλεμένα εκ του φυσικού, στα οποία απεικονίζονται τρικυμισμένες θάλασσες και έρημες ακρογιαλιές. Παρά τις θεματογραφικές αλλαγές που παρατηρούνται σε αυτήν τη δουλειά, υπάρχουν κοινά στοιχεία με τα παλιότερα έργα. Όπως στις ενότητες με τα φρούτα ή τα
ΕΙΚΟΝΑ, ΤΟΠΙΟ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Ένα δένδρο κοινό όπως η κερασιά, δεν έχει απλώς φυτική υπόσταση αλλά αποτελεί συμπύκνωμα της ιστορίας των διεθνών συναλλαγών μεταξύ απόμακρων αυτοκρατοριών (εν προκειμένω, της Πορτογαλικής Αυτοκρατορίας και της Κίνας). Μαρξ στην «Γερμανική Ιδεολογία» Περιβάλλον είναι τα αιωνόβια δάση, τα υγρά λιβάδια, τα ορεινά βοσκοτόπια, οι απέραντοι κάμποι, τα μικρά αγροκτήματα, οι κατηφορικές ρεματιές, τα νερά που τρέχουν, οι εκβολές των ποταμών, τα
Τα λουλούδια της Μπλιάτσου σε πολιορκούν, σε κυριεύουν. Υπερμεγέθη, ρεαλιστικά, έχουν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημιουργίες της. Τους προσδίδει διάσταση και υπόσταση κοσμική για να συμβολίζει και να εκφράζει τη μεγάλη λύπη και τη μεγάλη χαρά. Λουλούδια που προσφέρονται στη γέννηση, στο θάνατο, στον έρωτά μας. Γι’ αυτό και αποδίδονται στο έργο της άλλοτε φρέσκα και ποικιλόχρωμα κι άλλοτε γκρίζα και μαβιά της λύπης, της
Στα όρια της συνεκδοχής: Η γλώσσα των λουλουδιών Η Γεωργία Μπλιάτσου ζωγραφίζει λουλούδια. Με την αποφασιστικότητα ενός προσωπογράφου απεικονίζει τη φυσιογνωμία και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των άγριων λουλουδιών. Ποώδη φυτά, άνθη, φυλλώματα και θάμνοι ξεδιπλώνουν την πολύχρωμη μαγεία τους μέσα στα όρια του δισδιάστατου καμβά. Με επιμέλεια κι επιμονή η ζωγράφος αναπαριστά κόκκινα και λευκά πέταλα από άνθη σε σχήμα κώνου, μικρά ροζ και κίτρινα
Έχοντας, για πολλά χρόνια, παρακολουθήσει την πορεία της Γεωργίας Μπλιάτσου, βλέπω, με ιδιαίτερη χαρά, την εξέλιξή της να αποτυπώνεται σε ένα βιβλίο που αποτελεί ορόσημο για την ίδια. Μέχρι τώρα, μέσα από ευφάνταστες συνθέσεις, όμορφες εικόνες από τη φύση, την καθημερινότητα και μέσα από αντικείμενα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, μάς μετέφερε συγκίνηση και προβληματισμούς για την ύπαρξη και την συνύπαρξη. Με το βιβλίο αυτό,
Όταν τα πορτραίτα μιλούν Πλάι στα πορτραίτα που εκθέτει η Γεωργία Μπλιάτσου, αναδύονται θραύσματα μνήμης από την παιδική ηλικία των αδρά σχεδιασμένων μορφών, τα σχολικά τους θρανία ή τις σπουδές, τη δουλειά, τη μετακίνηση από το νησί στην Αθήνα και πάλι πίσω, το σκίρτημα της πρώτης αγάπης, το γάμο, τη δημιουργία οικογένειας… Στο ξετύλιγμά τους, τα οδοιπορικά αυτά ανασύρουν στην επιφάνεια και στοιχεία γύρω
«Οπουδήποτε κατοικεί κάποιος, υπάρχει εκεί, ανοιχτό, ένα μητρώο όπου ο χρόνος εγγράφεται.» Henri Bergson Κρατώ στα χέρια μου ανοιχτό σε τυχαία σελίδα το πολύτιμο χειροποίητο πόνημα της Γεωργίας Μπλιάτσου «Απογραφές της Μνήμης –Μαρτυρίες της Τζιας»: η επίσκεψη της ζωγράφου στο νησί που αριθμεί αρκετές δεκαετίες, συνεχίζεται ακάματη έως σήμερα. Είναι εδώ ο βιωμένος τόπος της και οι «απογραφές μνήμης» της το αποδεικνύουν με τον καλύτερο