Η Γεωργία Μπλιάτσου εμπνευσμένη από την ελληνική φύση αποδίδει λουλούδια και πτηνά χαρακτηριστικά της τοπικής γης. Με ρεαλιστικό ύφος και διάθεση ανάτασης προσδιορίζει αναγνωρίσιμες δημιουργίες που εμπλέκονται σε μια σύνθεση τροπική και εξωτική από την ένταση της χρωματικής εναρμόνισης και τη σχεδιαστική δύναμη. Εστιάζοντας σε πλακάτες φόρμες και αποδίδοντας σε προοπτική παράταξης, συνδυάζει την επιμονή στη θεματολογική προτίμηση με την αναζήτηση της ευρηματικής τεχνικής και την επιδίωξη ξεχασμένων γλυκών αναμνήσεων.
Τα λουλούδια της Γεωργίας Μπλιάτσου παραμένουν πάντα υπερμεγέθη, να γεμίζουν απόλυτα ολόκληρη τη ζωγραφική επιφάνεια προσδίδοντας επιβλητική μεγαλοπρέπεια. Σε πιστή αλλά όχι φωτογραφική απόδοση διατηρούν πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημιουργίες της δημιουργώντας την εντύπωση της κυριαρχίας και της πολιορκίας στο θεατή. Η χαρακτηριστική επιμονή της στο πλάσιμο φυσικών μεγεθών σε υπερβολική απόδοση φτάνει πλέον τα όρια του φανταστικού και μας μεταφέρει σ’ ένα κόσμο εξωπραγματικό, παραμυθένιο και ονειρικό.

Έχοντας ξεπεράσει την κοσμική διάταξη με τους ηθογραφικούς και λαογραφικούς συμβολισμούς, η δημιουργός εμφανίζεται περισσότερο αισιόδοξη, ανάλαφρη και λυτρωμένη από συναισθηματικές εμπλοκές. Οι συνθέσεις της αποκτούν πλέον μια μεταφυσική διάσταση που ταυτόχρονα σε μεταφέρουν σ’ ενα κόσμο απαλλαγμένο απο κάθε υπαρξιακή ταυτότητα. Πορτραίτα λουλουδιών εμπεριέχονται στο κέντρο του πίνακα, παρατίθενται σε αγέρωχη διάταξη με επιβλητικές, ελικοειδείς, λεπτές γραμμές κυριεύοντας το σύνολο, επιβάλλοντας στο θεατή την ανωτερότητα τους αλλα και αιφνιδιαστικά να του μεταδίδουν μια αίσθηση ανάτασης και αισιοδοξίας.

Η αυθεντικότητα του αντικειμένου, η γνησιότητα της απόδοσης του και η οπτική πραγματικότητα αποτελούν το πεδίο της δημιουργικής δράσης της καλλιτέχνιδας και σηματοδοτούν την αναγνωρισιμότητα της γραφής της. Η κάθε φόρμα διατηρεί το χαρακτήρα και τη ιδιότητα της που μεταδίδεται αυτούσια στο θεατή. Με σχέδιο περιγραφικό και λιτό αγκαλιάζει τις φόρμες και ακολουθεί την κίνηση του αφήνοντας τη δύναμη του χρώματος να κυριαρχήσει στο σύνολο της σύνθεσης. Ιδιαίτερη έμφαση αποδίδεται στις τεράστιες επίπεδες φόρμες χωρίς επιμελή αναφορά στις λεπτομερείς ανατομικές περιγραφές. Οι πλακάτες επιφάνειες αναδεικνύονται από τον πληθωρικό όγκο τους και τους ραφινάτους συνδυασμούς εκτυφλωτικών χρωμάτων σε συγγενικές ή τονικές αντιθέσεις έντονης λαμπρότητας όπου με ζωντάνια διαχέουν τις αγνές εξωτικές του μυρωδιές και έχουν τη δύναμη να μετατρέψουν τον καμβά σε πολλά διακοσμητικά μοτίβα.

Η εντύπωση της προοπτικής και της φωτοσκίασης δεν κρίνονται αναγκαία αφού οι πρωταγωνιστικές φόρμες παρατίθενται σε πλήρη ισορροπία τέμνοντας σε ευθείες, συγκλίνουσες γραμμές τη σύνθεση. Η πανδαισία της φύσης με σύμπραξη και αρμονία συμπληρώνεται απο την παρουσία πτηνών της αγροτικής περιφέρειας. Σε φυσική πάντα απόδοση και διάσταση, με κυρίαρχα νατουραλιστικά στοιχεία και ευδιάκριτες λεπτομέρειες παρατίθενται ομαδοποιημένα ή σε ζευγάρια δηλώνοντας τη διαχρονική ανθρώπινη πεποίθηση για την αγάπη στη φύση και τον έρωτα της ζωής. Όγκοι ανάγλυφοι και περιεκτικοί στο χρώμα μας μεταδίδουν την αναπνοή και τον παλμό τους.

Η μέχρι τώρα “νεκρή φύση” αποκτά ζωντάνια από την εισαγωγή των πτηνών μέσα στη σύνθεση ή γίνεται προέκταση της απο την μεταφορά τους σε γλυπτική διάσταση. Η αίσθηση της οπτικής εναρμόνισης και της τεχνικής δεξιοτεχνίας είναι διάχυτες με κυρίαρχη την εντύπωση της ηρεμίας και της γαλήνης.

Αννίτα Πατσουράκη
Ιστορικός Τέχνης