Η εικονογραφία της Γεωργίας Μπλιάτσου εξυμνεί τη Μεγάλη Μητέρα Φύση και συμβολίζει τον πολύτιμο αέναο κύκλο της ζωής. Οι πολύσημες απεικονίσεις της αναπαριστούν δελεαστικά τοπία, περικαλλή άνθη, ευεργετικές μέλισσες, πολύτιμα ζώα, ανεκτίμητα ζωικά παράγωγα και τον άνθρωπο , ως επίκεντρο και κινητήρια δύναμη. Πέντε θεματικοί άξονες, διαφορετικοί και αυτόνομοι, που συνδέονται μεταξύ τους και αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της ζωής.

ΤΟΠΙΟ
Τα τοπία της χαρακτηρίζονται από μια έντονη «υπαιθριστική» διάθεση με επιλεκτικά ιμπρεσιονιστικά στοιχεία. Η Μπλιάτσου αναπαριστά την ύπαιθρο κάτω από το διάχυτο ηλιόλουστο φως με εμφανή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χωρίς αισθητικές εξιδανικεύσεις. Περιγράφει αναλυτικά τις βραχώδες περιοχές, το ορεινό ανάγλυφο, την απεραντοσύνη του θαλασσινού στοιχείου, τα υδάτινα ποτάμια ρεύματα έως και τα διακριτικά γνωρίσματα της χλωρίδας. Ζωγραφίζει τοπία γραφικά, με χρώματα, ήχους κι αρώματα, που συγκινούν στη θέασή τους και εγείρουν αισθήματα στον θεατή. Επιδεικνύει την ακαταμάχητη γοητεία της αμόλυντης φύσης και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την καταστροφή που μπορεί να επιφέρει η κλιματική αλλαγή ή η άλογη ανθρώπινη επέμβαση.

ΑΝΘΟΣ
Τα ζωογόνα άνθη της με τα θελκτικά ζωηρά χρώματα παρουσιάζονται ως μεγαλοπρεπή πολύτιμα ζωτικά στοιχεία και προβάλλουν τη χαρά της ζωής. Η λεπτομερειακή και υπερμεγέθης απόδοσή τους πάνω σε χρυσά φόντα ανάμεσα σε χρυσοποίκιλτα υφάσματα τα μετατρέπει σε σπάνια «μουσειακά αντικείμενα». Το περισσό φυσικό τους κάλλος εκπέμπει ένα συγκινησιακό φορτίο, παραπέμποντας νοηματικά στις συνεχείς απώλειες της χλωρίδας από τις μολύνσεις του περιβάλλοντος.

ΜΕΛΙΣΣΑ – ΜΕΛΙ
Η μέλισσα στο έργο της Μπλιάτσου έχει σημαίνοντα ρόλο. Οι αλλεπάλληλες αναφορές της εικαστικού στη μυθική μέλισσα, την ιδιαίτερη σημασία της στη φύση καθώς και στο μέλι, την αρχαία ιερή τροφή των θεών, θίγουν έμμεσα το πρόβλημα της σταθερής μείωσης έως και εξαφάνισης των μελισσών. Μέσα από τις πολλαπλές και ευφάνταστες εικονογραφικές αφηγήσεις της επιδιώκει να αναδείξει αυτό το τεράστιο θέμα που έχει προκύψει από τα φυτοφάρμακα και άλλους μολυσματικούς παράγοντες. Η απεικόνιση της μέλισσας είναι ουσιαστικά μια υπενθύμιση της απογοητευτικής δήλωσης του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των ΗΠΑ: «Ένας κόσμος χωρίς μέλισσες θα είναι ένας κόσμος χωρίς φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς και σπόρους γιατί το 1/3 σχεδόν των καλλιεργειών της οικουμένης εξαρτάται από την επικονίαση της μέλισσας για τη γονιμοποίησή του…».

ΖΩΑ – ΓΑΛΑ
Τα ζώα (ζῷον = ζω) στη θεματική μυθοπλασία της Μπλιάτσου πρεσβεύουν την ίδια τη ζωή. Τα αναπαριστά αγέρωχα, απαράμιλλης ομορφιάς, γοητευτικά, στιβαρά, γενναιόδωρα, ως θείο δώρο της φύσης και ευφροσύνη της ζωής, άλλοτε να βρίσκονται στο φυσικό τους περιβάλλον και άλλοτε να ξεπροβάλλουν από το χρυσό φόντο, αλλά πάντα με την ίδια λεπτομερειακή ρεαλιστική χαρακτηριστική της γραφή.

Η Μπλιάτσου αναφέρεται στα ζώα για να προμηνύσει τις συνέπειες της μείωσης του ζωικού πληθυσμού και κατ’ επέκταση παραγώγων όπως το γάλα.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Τα ανθρωποκεντρικά έργα της Μπλιάτσου επικεντρώνονται στη μορφή ενός μικρού κοριτσιού. Επιλέγει την παιδική ηλικία για να συμβολίσει το ελπιδοφόρο μέλλον και τη μετάβαση από το αθώο κορίτσι του σήμερα στον συνειδητοποιημένο άνθρωπο του αύριο. Η ανθρώπινη φιγούρα έχει αποδοθεί με απόλυτη φυσικότητα, πιστή στην πραγματικότητα, με τα γνώριμα χαρακτηριστικά του γοητευτικού μοντέλου, και αναδεικνύεται μέσα στον έντονα διακοσμητικό και χρυσοποίκιλτο περίγυρο που την περιβάλλει. Έναν χώρο ουτοπικό, αγνό, παραδεισένιο, επιμελώς ωραιοποιημένο και ζωογόνο, τόπο ευφορίας σαν την παρθένα φύση.

Εν κατακλείδι, με το έργο της η δημιουργός περιγράφει την ιερή αλληλουχία της οικολογικής ισορροπίας και του κλειστού κυκλώματος του φυσικού κόσμου, όπου κάθε ζωντανή ύπαρξη και η παραγωγή της εξαρτάται από τη συμβίωση με τις άλλες μορφές ζωής. Η δια ταραχή στη δομή του περιβάλλοντος είναι ζημιογόνα, γιατί αν καταστραφεί η ύπαιθρος, το νερό, τα δέντρα και τα άνθη δεν θα γονιμοποιεί η μέλισσα και πολλές από τις φυτικές καλλιέργειες και αυτοφυή είδη θα εξαφανιστούν. Έτσι θα χαθούν και θρεπτικά στοιχεία σε διατροφικά είδη που χρειάζονται τα ζώα, θα υπάρξει επίπτωση στην παραγωγή των κτηνοτροφικών προϊόντων και κατά συνέπεια θα διαταραχθεί όλη η τροφική αλυσίδα, με αρνητικές συνέπειες για τον άνθρωπο.

Στο μυθιστορηματικό θεματικό της πεντάπτυχο η Μπλιάτσου εικονογραφεί με ακρυλικά, μικτές τεχνικές με μελάνια και φύλλα χρυσού την ευεργετική αλληλεπίδραση ανθρώπου-φύσης, με ευαισθησία, δίνοντας και μια ποιητική διάσταση στις συνθέσεις της. Επιλέγει οι ζωγραφικές της επιφάνειες να είναι αισιόδοξες και να σφύζουν από ζωή και χρώμα, παρόλο που με τα απεικονιζόμενα παραπέμπει εννοιολογικά στα φλέγοντα περιβαλλοντολογικά θέματα και στις μοιραίες συνέπειες της συνεχούς οικολογικής καταστροφής. Προτιμά να περιγράφει, οπλισμένη και από την έμφυτη αισιοδοξία της, την ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος και την ευεργετική προσφορά της φύσης στον άνθρωπο παρά να καταγράφει μελλοντικές καταστροφές. Ο στόχος της είναι να ευαισθητοποιήσει τον θεατή, να του υπενθυμίσει τον κίνδυνο, να τον μετατρέψει σε κοινωνό του σύγχρονου προβλήματος της διαταραχής της ισορροπίας πολλών οικοσυστημάτων και να τον προτρέψει να αποκτήσει οικολογική συν είδηση.

Λουΐζα Καραπιδάκη
Iστορικός Tέχνης, μέλος της AICA