Υποθηκοφύλαξ

Ο μπαμπάς μου είναι Tζιώτης. Ζωγραφίζω και ασχολούμαι με τη μουσική. Αυτές οι δύο τέχνες είναι η μεγάλη μου αγάπη. Μέσα από τη ζωγραφική και τη μουσική βγάζω αυτά που θέλω να πω και αυτά που θέλω να πάρω.

Η ζωή εδώ είναι χάλια. Πληκτική. Η δουλειά μου είναι πεζή. Με πιέζουν όλοι. Προσημειώσεις, πιστοποιητικά, κατασχέσεις, εξαλείψεις, υποθήκες, πολύ γραφική δουλειά. Νύχτα μέρα πρέπει να γράφω.

Οι θάνατοι ήταν κίνητρο για να αρχίσω να ζωγραφίζω, η έλλειψή τους δηλαδή. Έχασα αδελφή και αδελφό. Καθημερινά συζητάμε για αυτούς με τη μάνα μου. Ζωγραφίζω όλο το βράδυ. Δε θέλω να μένω το έργο μισό, θέλω να το τελειώνω. Βαριέμαι τις λεπτομέρειες. Δε θέλω να το δουλεύω πολύ. Είμαι αυτοδίδακτη. Όλοι στην οικογένεια ασχολούμαστε με τη μουσική και τη ζωγραφική. Βράζω έχω πολλά μέσα μου.

Δούλεψα πολύ καλά σε διαφορετικά πόστα πριν να έρθω στο νησί. Το πρώτο τυπογραφείο στη Βιέννη ήταν του παππού μου, από τη μεριά του μπαμπά μου. Αυτοί ήταν από τη Μικρά Ασία. Όλοι ασχολιόντουσαν με τη μουσική. Και εγώ ξεκίνησα ως δασκάλα κιθάρας στο Μαρούσι, έχοντας εκεί σχολή μουσικής. Είχα πάνω από 80 παιδιά. Έκανα μαθήματα κιθάρας και θεωρίας σε 84 παιδιά. Μετά ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία. Έκανα ραδιοφωνικές εκπομπές. Ήμουν στον 98,4fm. Από το ’89 ως το ’92 ήταν η εποχή του ραδιοφώνου. Είναι η εποχή που ανοίγουν τα ιδιωτικά κανάλια. Από το ’92 έκανα το δελτίο. Έγραφα ειδήσεις. Όσοι ήταν της λούφας με μαύρα χρήματα, επιβιώσαν και γίναν αλλιώς. Πέρασα 8 χρόνια στο mega. Η δημοσιογραφία μου άρεσε και λόγω νομικής, μου ήταν εύκολη. Είχα την ιδιότητα αυτή στο συρτάρι. Όταν ήρθα στη Τζιά μου άρεσε πολύ και έμεινα.

Τρία χρόνια πέφτω και πιάνω το σταυρό των Θεοφανίων