Δικηγόρος

Παλικάρι είσαι καινούργιος;

Το 1968 μετά από τις θετικές περιγραφές της αδελφής μου για το νησί επισκέφθηκα την Τζιά.
Τότε εγώ μόλις είχα γυρίσει από τις Βρυξέλλες, όπου εργαζόμουν και πήγαινα στην Μύκονο, Σαντορίνι και άλλα νησιά.

Όταν έφθασα στη Τζιά θυμάμαι πήρα το λεωφορείο, το είχε ο Κένεντυ και πήγα στην Χώρα.
Όταν την είδα την ερωτεύτηκα. Ήταν τόσο πανέμορφο το τοπίο.

Ο πρώτος που συνάντησα ήταν ο κ. Φαρδούλης.
– Παλικάρι μου λέει είσαι καινούργιος;
– Σ΄ αρέσει;
– Μου αρέσει πάρα πολύ, του απήντησα.
– Τότε να σου βρω να αγοράσεις σπίτι εδώ…

Το 1971 έφερα και την Μαργαρίτα στο νησί. Της άρεσε επίσης πολύ.
Το νησί τότε δεν είχε πολλά αυτοκίνητα. Θυμάμαι ότι ο Θεοδωράκης είχε ένα κόκκινο τζιπ που σε μια μεταφορά στο νησί, έπεσε στη θάλασσα, στο λιμάνι.

Ένα μικρό καΐκι μας έφερνε από το Λαύριο που έκανε περίπου 2 ώρες.

Ο Οτζιάς ήταν άδειος από σπίτια. Τα μόνα ήταν αυτά στα οικόπεδα που είχε δώσει ο Αλεξάνδρου στον Αη Σώστη για να χτιστούν.

Μείναμε στην Χώρα, όπως σχεδόν όλοι οι Αθηναίοι. Ένα βράδυ ο φίλος μου ο Γιώργος ο Μερκουράκης μου είπε πως πωλείται ένα σπίτι λίγο ψηλά. Πήγα, αν και ήταν βράδυ, το είδα, μου άρεσε, μου είπε την τιμή κάτι φιγούρες και ότι έχει και κάτω χώρο. Το παίρνω του λέω. Έτσι αποκτήσαμε το πρώτο μας σπίτι το 1974. Τα παιδιά μας εκεί μεγαλώσανε.

Εκείνη την εποχή στη Χώρα ήταν αρκετοί από την Αθήνα, όπως ο Βορές, ο Φασιανός, ο Μιγάδης, ο Μερκουράκης, η Βάσω και ο Αλέξης Σταμούλης. Αυτοί οι δύο τελευταίοι ήταν η ψυχή της παρέας. Ο Αλέξης εκτός από καλός ζωγράφος ήταν και καλός μάγειρας.

Έπιανε χταπόδια τα μαγείρευε και τρώγαμε όλη η παρέα. Περνάγαμε πολύ ωραία, κάναμε πάρτυ, τραγουδούσαμε, χορεύαμε και κάναμε πλάκες.

Στη Χώρα, ο Γιώργος ο Μερκουράκης είχε ένα μαγαζί που το έλεγε το Ποικιλοπωλείο.
Ο Στεφάνου είχε ζωγραφίσει στο σοβά κάτι φιγούρες και είχε γράψει «πήγαινε στην Συκαμιά για να βρεις καμιά».

Θυμάμαι και ένα αστείο περιστατικό με το Γιώργο τον Μερκουράκη. Μια μέρα λοιπόν καθόταν μπροστά στο μαγαζί του και φορούσε ένα μπλουζάκι που είχε πάνω το ρολόι του αντιπροέδρου Αγκνιου και βλέπει δύο Αμερικανούς. Ο ένας βλέποντας το μπλουζάκι του λέει «ο Αγκνιου είναι πολύ φίλος μου». Τότε ο Μερκουράκης του λέει «ο Αγκνιου είναι θείος μου».
Άρχισαν αγκαλιές φωτογραφίες και έλεγαν οι Αμερικάνοι γεμάτοι ενθουσιασμό βρήκαμε τον ανεψιό του Αγκνιου…..

Στον Οτζιά επίσης θυμάμαι στο πολύ μικρό ταβερνάκι που είχε ο Γιώργος ο Στέφας
μαζευόμασταν και τρώγαμε αυγά με λουκάνικα, και πίναμε το πολύ καλό κρασί το μαυρούδι. Μια φορά λοιπόν έρχονται κάποιοι τουρίστες. Ο Μερκουράκης δεν τους πολυήθελε και άρχισε να φωνάζει «no swimming, sharks, sharks – όχι κολύμπι, εδώ σκυλόψαρα» κι εκείνοι έφυγαν έντρομοι…

Ένα βράδυ ήμαστε στην Χώρα στο ταβερνάκι του Ντιρλαντά που ήταν στη θέση του Ιατρείου σήμερα. Ήταν καλοκαίρι και ήμαστε σε μεγάλα κέφια. Κάποια στιγμή καθώς τρώγαμε, φεύγει ένας από την παρέα χωρίς να πει τίποτε σε κανέναν. Τον βλέπω να έρχεται κρατώντας ένα δίσκο με γιαούρτια.

Βγάζω το ωραίο μου πουκάμισο καταλαβαίνοντας ότι θα γίνει γιαουρτοπόλεμος. Μοίρασε σε όλους μας τα γιαούρτια και αρχίσαμε να τα πετάμε ο ένας στον άλλο. Ο Ντιρλαντάς φώναζε «μου χαλάσατε το μαγαζί. Θέλω ένα, ένα». Εμείς νομίσαμε κατοστάρικο, εκείνος ήθελε χιλιάρικο. Τότε ήταν πολλά λεφτά. Έγινε μεγάλη πλάκα κείνο το βράδυ, μια αξέχαστη βραδιά.

Με την οικογένιες Στέφα και Πορυχη κουμπαριάσαμε. Είχαμε συμφωνήσει με τον Λευτέρη τον Ξέστερνο να παντρέψουμε μαζί την Αννα και τον Γιάννη. Ήταν χειμώνας. Ήρθαν ο Λευτέρης και η Αθηνά στην Αθήνα και πήγαμε μαζί και ψωνίσαμε τα στέφανα και όλα τα απαραίτητα του γάμου. Λέω στον Λευτέρη που θα έφευγε νωρίτερα από εμάς για το νησί να τα φέρουμε εμείς τα στέφανα. Ευτυχώς εκείνος τα πήρε μαζί του. Το Σάββατο που ήταν να πάμε για το γάμο, είχε απαγορευτικό λόγω καιρού .Έτσι έγινε ο γάμος χωρίς εμάς. Μετά από δύο-τρία χρόνια βαπτίσα το μωρό τους την Φλωρεντία.

Μετά από 42 χρόνια στη Τζιά, αισθανόμαστε κι εμείς ότι είμαστε Τζιώτες. Το νησί μας έχει προσφέρει τόσες χαρές. Γνωρίσαμε εξαιρετικούς ανθρώπους. Μεγαλώσαμε τα παιδιά μας στο νησί (τα οποία κι αυτά αγαπάνε το νησί όσο εμείς), και μπορούμε να πούμε ότι η Τζιά έχει συντελέσει στην υγεία και την ευτυχία που έχουμε σαν οικογένεια. Είμαστε πολύ ευγνώμονες γι αυτά που μας έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια η Τζιά.