Φωτογράφος

Το βλέμμα του φωτογράφου

Από το ’92 που αγόρασα το οικόπεδο και έχτισα το σπίτι, πηγαίνω στη Τζιά. Ουσιαστικά θεωρώ το σπίτι μου εκεί, την πρώτη κατοικία μου. Είμαι φωτογράφος έργων τέχνης. Στην αρχή ξεκίνησα και δούλεψα στην Αγγλία στη διαφημιστική φωτογραφία και μετά συνέχισα στην Ελλάδα. Μέχρι που το ΄85 από τις δημοπρασίες του «Μιχαλαριά» άρχισα να μπαίνω στο χώρο της τέχνης και μετά με τα βιβλία τέχνης στου «Αδάμ».

Ο κόσμος των καλλιτεχνών μου ταίριαξε πιο πολύ από την σκέψη της διαφήμισης. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, τη τελευταία δεκαετία, η εφαρμοσμένη διαφημιστική φωτογραφία έχει τεράστια κρίση. Ο χειριστής εικόνας αντικατέστησε τον φωτογράφο, στη διαφήμιση, σχεδόν εξ’ ολοκλήρου.

Όλα γινόταν στο στούντιο, τίποτα δε γινόταν εκ των υστέρων. Οι εταιρίες πλήρωναν καλά λεφτά τους φωτογράφους που ξέρανε, γι’ αυτό και οι επαγγελματίες ήταν 10 με 15 στον αριθμό, στην Αθήνα. Τώρα με τους υπολογιστές και τα προγράμματα έχουν αλλάξει τελείως τα δεδομένα. Αλλιώς είναι να φωτογραφίζεις για να μην αλλοιωθεί το θέμα και αλλιώς για να αλλοιωθεί. Δε δίνεται καθόλου σημασία στην λεπτομέρεια. Η προχειρότητα είναι πια μάλλον ο κανόνας. Άλλωστε είναι πολύ εύκολο να αλλοιώσεις το θέμα. Οι ψηφιακές μηχανές άλλαξαν τελείως την οπτική ματιά του φωτογράφου. Είναι ως και αδύνατον να φωτογραφήσεις με παλιές μηχανές που έχουν φιλμ, σλάιντ κλπ. Είναι λυπηρό γιατί δε θα υπάρχει η αισθητική της φωτογραφικής ματιάς.